Hollywood Seven

De plaat en z'n verhaal (i.e. een vrije vertaling):
De eerste keer dat ik haar zag, was de nacht dat ze hier aankwam, regelrecht uit Omaha. Ze was doodop. Ze zei dat ze nooit kon slapen in een trein, dus was ze al die tijd wakker gebleven. Voor het laatste stukje naar Hollywood had ze de bus genomen, waarna ze in de stromende regen op zoek was gegaan naar een hotelkamer. Ach, met die blonde haren en die mooie bruine ogen dacht ze dat heel Hollywood op haar zat te wachten, dat ze die stad wel eventjes zou veroveren. Ik woonde in die tijd in een hotel ergens in de buurt van Sunset Boulevard. Ze kreeg een kamer vlak tegenover die van mij. Ik vroeg haar weleens of ze wat met me wilde drinken, maar daar had ze nooit tijd voor. Ik kan morgen zomaar gebeld worden voor een rol, zei ze dan, dan moet ik wel m'n tekst kunnen leren. Maar die telefoontjes, die kwamen niet. Maanden gingen er voorbij zonder baantje. Het spaargeld waarvan ze leefde, was snel op. Het duurde niet lang of ze nam allerlei kerels mee naar haar kamer. Op die manier kon ze in ieder geval de huur betalen. Soms zat ze weleens bij me voor een kopje koffie, maar dan zei ze niks. Ze bleef maar dromen van die ene grote rol, die er toch ooit eens zou moeten komen. Op een morgen kwam ze niet op de koffie zoals we hadden afgesproken. Ik ging naar haar kamer en daar vond ik haar. Ze had deze keer duidelijk de verkeerde vent meegebracht naar huis. Met haar lipstick had ze nog wel wat op de muur gekalkt, maar daarna was het einde snel gekomen. En nu gaat ze weer terug naar Omaha, maar niet zoals ze zelf had bedoeld. Geen menigte fans om haar toe te juichen, geen officiële ontvangst, geen fanfare, maar slechts een stille tocht. Zo gaat dat hier in dit hotel in Hollywood, waar de grote filmstudio's iemand kunnen maken en breken. Als je groot bent, sta je altijd in de schijnwerpers. Maar als je hier niks bent, komen je dromen nooit verder dan een achteraf hotelkamertje van 7 dollar per nacht.