Vandaag werd bekend dat Dick Rienstra is overleden. Hij was vooral bekend als acteur, maar stond ook tweemaal als zanger in de Top 40.
Dick Rienstra overleed al op zondag 4 juli, maar zijn familie heeft tot na de uitvaart gewacht met het bekendmaken van zijn overlijden. De meeste mensen zullen hem herinneren als acteur. Hij speelde onder meer in De Kleine Waarheid, Het Meisje Met De Blauwe Hoed, De Fabriek en Bassie & Adriaan. Wat minder bekend is, is dat hij die tijd ook een carrière heeft opgebouwd als zanger en dat hij zelfs tweemaal in de Top 40 heeft gestaan. Al deed hij dat nooit onder zijn eigen naam.
In 1962 was Dick Rienstra voor het eerst op televisie. Hij nam toen deel aan de talentenjacht Onbekend Talent. Daarvoor was ook verschillende keren op de radio geweest in het programma Springplank. In 1963 nam hij onder de naam Maxim zijn eerste singletje op en daarna volgden ook verschillende singles onder zijn eigen naam. In 1966 zong hij een van de twee Nederlandse vertalingen van de noveltyhit They're Coming To Take Me Away, Ha Haaa! van Napoleon XIV. De drie uitvoeren werden destijds bij elkaar opgeteld en op die manier haalde hij onder de naam Floris VI de 14e plaats met Ze Nemen Me Eindelijk Mee, Ha-Haa!.
In 1970 en 1971 speelde hij bij het Amsterdams Volkstheater de rol van Dolle Dries in de musical De Jantjes. Naast Ramses Shaffy en Martin Käfig was hij een van de drie jantjes (matrozen). Naar aanleiding van het succes van deze productie vormde hij samen met Martin Käfig een vast duo. Onder de naam De Jantjes namen zij zes singles op, waarvan het liedje Toedeloe in 1974 uitgroeide tot carnalvalshit. Het nummer bereikte de 15e plaats in de Top 40.
Dick Rienstra bracht in eind 1976 onder zijn eigen naam een serieuzer nummer uit. Is Dit M'n Leven?, een cover van J.J. Barries Where's The Reason, kwam echter niet verder dan de Tipparade. Een halfjaar later wilde hij Nederland vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival, maar zijn bijdrage Jouw Lach kwam in de nationale voorronde niet verder dan de 5e plaats. Daarna richtte Dick zich vooral op zijn acteercarrière, maar op zijn 53e verscheen alsnog zijn eerste album: I'll Be Seeing You. Met dit crooneralbum uit 1995 keerde hij terug naar het repertoire waarmee hij 35 jaar eerder ooit was doorgebroken op de radio.
