Top 40 Classic - de doorbraak van Baccara

 

Mateos en Mendiola traden aanvankelijk op voor toeristen in Spanje. Ze zongen toen tradionele Spaanstalige liederen, om de vakantiegangers in de stemming te brengen. Ze hadden met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid nooit verwacht dat ze daarmee de basis zouden gaan leggen voor een carrière in de popmuziek.Toch was dat het geval, want schrijver/producer Rolf Soja was als scout bij platenlabel RCA ooit aanwezig bij een optreden van de zangeressen. Hij regelde een platencontract voor Baccara en samen met collegacomponist Frank Dostal schreef hij het materiaal voor de act. Daar zouden dus twee succesnummers tussen zitten: "Yes Sir, I Can Boogie" en "Sorry, I'm a Lady".

 

"Yes Sir, I Can Boogie" betekende in de zomer van 1977 de absolute doorbraak van Baccara. Het lied viel op door de unieke sound, waarin de disco werd gemixt met Spaanse volksmuziek. De wat gebrekkige Engelse uitspraak van het duo bleek niet de valkuil te zijn voor Baccara, maar juist het wapen waarmee de muziek zomerser aanvoelde. Het leverde het tweetal een nummer 1-hit op en de vuurdoop was daarmee zeer succesvol verlopen. Als opvolger werd "Sorry, I'm a Lady" uitgebracht en met die single steeg Baccara op 17 september 1977 naar de eerste plaats, terwijl "Yes Sir, I Can Boogie" nog in de Top 40 genoteerd stond. De Spaanse zangeressen zetten zichzelf hiermee definitief op de kaart.

 

 

 

 

Op 16 augustus 1977 werd de wereld opgeschrikt met het nieuws dat Elvis 'The King' Presley op 42-jarige leeftijd was overleden. Componist/producent Eddy Ouwens kreeg dat in de avond te horen en schreef meteen een ode aan 'The King'. Onder het pseudoniem Danny Mirror werd het lied "I Remember Elvis Presley" uitgebracht en daarmee steeg hij in sneltreinvaart naar de top van de Lijst der Lijsten. Een week na de Top 40 Classic werd Baccara van de troon gestoten. Eddy Ouwens won later nog een rechtszaak van Radio III-diskjoskey Felix Meurders, die hem in een column beschulgde van lijkenpikkerij.

 

 

 

 

Elvis Presley was weliswaar een absolute legende, maar hij kreeg het nooit voor elkaar om op plaats één te staan in de Top 40. Het heeft weliswaar mede te maken met het feit dat de hitlijst pas sinds 2 januari 1965 bestaat, maar toch. In de voorlopers van de Top 40 heeft hij vier nummer 1-hits gescoord, waaronder "Wooden Heart (Muss I Denn...)" in 1961. Zestien jaar later werd de plaat opnieuw uitgebracht naar aanleiding van de dood van Elvis, maar ook nu zou een nummer 1-notering er niet inzitten. "Wooden Heart (Muss I Denn...)" bleef steken op #2, uitgerekend achter "I Remember Elvis Presley" van Danny Mirror.

 

 

De top 5 van deze Top 40 zegt alles over wat zich in die periode afspeelde in de muziekwereld. Twee platen zijn Elvis-gerelateerd en de andere drie waren van het genre dat de hitlijsten destijds domineerde: disco. De Franse act Santa Esmeralda profiteerde daar volop van door middenin dat tijdperk "Don't Let Me Me Misunderstood + Esmeralda Suite" uit te brengen. Deze notering op nummer 5 bleek het hoogst haalbare

 

 

Begin jaren '80 had Jaap Eggermont wereldwijd succes als producer van diverse hits van medley-act Stars on 45. Hij scoorde daarmee twee nummer 1-hits in Nederland, waarvan de eerste ("Stars on 45") in 1981 zelfs in de Billboard Hot 100 aan kop ging. Hiermee werd het eerdere werk van Eggermont min of meer verbleekt, terwijl hij als producer van "Do You Remember" ook al de eerste plaats bereikte. De uitvoerende band was Long Tall Ernie and the Shakers, een groep rondom Arnie Treffers. Hun vijfjarig jubileum werd gevierd met "Do You Remember" en dat bleek een succesnummer.

 

 

Met klassieker "Dreamer" wist de Britse rockband Supertramp in 1974 nog niet de Top 40 te bereiken, maar drie jaar later was het met "Give a Little Bit" alsnog prijs. De plaat bereikte zelfs de tweede plaats, waarmee het de grootste hit van Supertramp was. Hierna wisten leadzanger Rick Davies en zijn maatjes nog maar één keer de top 10 te halen: in 1982 met "It's Raining Again". Met andere bekende platen als "The Logical Song", "Breakfast in America", "Take the Long Way Home" en "School" slaagde Supertramp niet in die missie.

 

 

Een formatie bestaande uit Lou Rawls, Billy Paul, Teddy Pendergrass, The O'Jays, Archie Bell en Dee Dee Sharp leek voorbestemd om groot succes te boeken. Dat was ook het geval, want als Philadelphia International All Stars scoorden ze in 1977 een top 10-hit met "Let's Clean Up the Ghetto". Opvallend genoeg was het succes in hun thuisland Amerika een stuk minder groot. De all stars waren hierna niet meer terug te zien in de Top 40.

 

 

Op 20 februari 1965 kwamen The Scorpions binnen in de Top 40 met "Hello Josephine", om 33 (!) weken later pas te verdwijnen. Tijdens dat langdurige verblijf kwam de plaat niet hoger dan nummer 2. Een heruitgave van de monsterhit in 1977 bleek eveneens succesvol, want in deze Top 40 Classic stijgt "Hello Josephine" terug de top 10 in. Nummer 9 was deze keer het hoogst haalbare.