In 1981 begint Billy Joel met het werken aan zijn achtste studioalbum. Voor dat album, The Nylon Curtain, had hij de lat voor zichzelf enorm hoog gelegd want het moest een ‘sonisch meesterwerk’ worden.
“Het was tijdens de jaren dat Reagan regeerde en de horizon in Amerika aan het verdwijnen was”, zo vertelde hij in een interview rond het album. Hij zag de Amerikaanse droom nog maar nauwelijks en twijfelde sterk of je ooit nog het leven zou kunnen erven dat je ouders hadden mogen leven. Hij schreef het album dan ook rond het ‘Amerikaanse dilemma voor mensen die na de Tweede Wereldoorlog waren geboren’.
Joel schreef Goodnight Saigon nadat hij door een groep oorlogsveteranen was gevraagd om iets rond het thema te doen. Zelf had de zanger niet in het leger gediend en ook bleef hij altijd ver weg van politieke thema’s. In het nummer draaide alles om de broederschap onder militairen tijdens de Vietnamoorlog die tussen 1955 en 1975 werd gestreden en de slechte behandeling die strijders na afloop kregen van de overheid. “Tijd is een manier om wonden te doen genezen. Je kunt er makkelijker naar kijken en zien of ze daadwerkelijk minder zijn geworden. De jongens kwamen terug uit Vietnam en dat was het? Het stopt niet tot deze jongens weer gewoon in het leven staan en wij onze gevoelens erover aan kunnen”, zo luidt het relaas van de zanger over zijn song. Daarin probeerde hij vooral ook geen kritiek te leveren op de oorlog maar wilde hij juist de soldaat als menselijk persoon neerzetten. Naarmate Goodnight Saigon vordert wordt het de luisteraar ook duidelijk dat ‘wij’ uiteindelijk iedere soldaat is, dood of levend, die zich in Zuidoost-Azië heeft ingezet. “Ik wilde dit doen voor mijn vrienden die naar Vietnam gingen. Velen kwamen terug en hadden het zwaar alles te kunnen vergeten. Nog steeds denk ik dat velen van hen het zwaar hebben”, zo zei hij in 2014. “Ze hebben eigenlijk nooit een welkom gekregen en of je het nu wel of niet met oorlog eens bent: deze jongens hebben die taak op zich genomen. Ze gingen er heen om hun plicht te vervullen en eigenlijk hebben ze er nooit de waardering voor gekregen. Toen ze daar zaten dachten ze niet aan hun moeder, appeltaart of de vlag; ze waren er voor elkaar. Om te helpen en elkaar te beschermen. Dat heeft me serieus geraakt.”
Rond de Vietnamoorlog zijn tientallen nummers geschreven. In 1970, tijdens de oorlog, bleef 7 O’Clock News/Silent Night (van Simon & Garfunkel) steken in de Tipparade waar datzelfde jaar American Woman (van The Guess Who) een top 5-hit werd. Eind 1981 miste Cambodia (van Kim Wilde) op een haar na de eerste plek van de Top 40. In 1985 volgde er met 19 (van Paul Hardcastle) nog een nummer 1-hit.
