Het eerste album van Leann Rimes, dan acht jaar oud, verschijnt in 1991 bij een klein regionaal label.
Na de release van een ep is All That in 1994 het tweede volwaardige album. Als Curb Records het album in handen krijgt wordt haar een platencontract aangeboden waarna Blue haar officiële debuutalbum wordt. Het nummer Blue, dat ook op All That stond, zingt ze opnieuw in. Uiteindelijk blijkt echter dat de versie die op Blue kwam een opname van haar was op 11-jarige leeftijd. Blue levert Leann Rimes op 14-jarige leeftijd wel twee Grammy Awards op en daarmee werd ze de jongste artiest ooit die de prestigieuze prijs in ontvangst mocht nemen.
In 1997 schrijft Diane Warren het nummer How Do I Live voor de soundtrack bij de film Con Air. Al tijdens het schrijven had Warren in gedachten dat Leann het nummer moest zingen maar de makers van de film vonden dat haar stemgeluid niet paste en kozen voor Trisha Yearwood. Die versie werd in mei uitgeleverd naar verschillende radiostations en was te horen in de film. Als de vader van Leann de versie hoort besluit hij alles op alles te zetten om ook de uitvoering van zijn dochter aan de man te brengen. Uiteindelijk kwam het nummer niet op de soundtrack van de film maar stond de versie van Leann wel voor een record van 69 weken in de Amerikaanse top 100 met 32 weken in de top 10. In het voorjaar van 2000 klaagt Leann haar vader en haar voormalige manager aan voor het verduisteren van zo’n zeven miljoen dollars in de afgelopen vijf jaren. De zaak sleept twee jaar voort als in 2002 blijkt dat Leann een schikking heeft getroffen met haar vader. Dat jaar lijken de gemoederen ook weer bedaard als hij aanwezig is bij haar huwelijk met Dean Sheremet, een danser die ze had ontmoet tijdens haar optreden bij de Country Music Awards in 2001.
In 2000 doet Leann auditie voor de film Coyote Ugly waar ze een duet met Piper Perabo mag zingen op het door Diane Warren geschreven Can’t Fight The Moonlight. Ze probeerde het nummer destijds los te peuteren uit de film maar slaagde daar niet in. Daarna besloot ze dan maar de volledige soundtrack voor haar rekening te nemen. Het nummer verscheen dan ook als eerste op de soundtrack bij de film maar werd drie weken later als single uitgebracht. Een gouden greep want overal ter wereld werd het een grote hit en het bood Leann de kans een breder publiek aan te spreken. Haar vijfde album, Twisted Angel, is een meer volwassen album dat ze uitbrengt als ze 19 jaar oud is. Met Life Goes On weet ze een derde Top 40-hit te scoren maar al snel daarna besluit ze definitief voor het maken van countrymuziek te kiezen. Ze staat in 2003 nog wel twee keer in de Tipparade maar nieuwe hits blijven uit. Ondertussen schrijft ze een eerste kinderboek en doet ze steeds meer tv- en filmwerk.