Een regelrechte klassieker die op menig discofeestje luidruchtig werd meegezongen. Luchtgitaren uit de koffer… deze rockhit blijft boeien.
Michael Lee Aday kreeg van zijn American football-coach de bijnaam Meat Loaf vanwege zijn gewicht. Hij gebruikt het als naam voor zijn eerste band, Meat Loaf Soul. Als hij voor het eerst in de studio is weet hij een dusdanige hoge toon te produceren dat er een zekering klapt in een speaker. Het leverde hem meteen drie aanbiedingen op voor een platencontract; die aanbiedingen legde hij overigens alle drie naast zich neer. In 1968 staat hij in het voorprogramma van Them, de band van Van Morrison. Later volgden voorprogramma’s voor onder meer The Who en Janis Joplin. Meat Loaf werkte later mee aan de musical Hair tijdens de opvoering in Los Angeles. Dat zou hij later ook op Broadway doen. Met Shaun Murphy, met wie hij samen in Hair zong, maakt hij bij Motown in 1971 het album Stoney & Meatloaf. What You See Is What You Get wordt daarna de eerste hit in de Amerikaanse singlelijst.
Tijdens een auditie die Meat Loaf doet heeft hij een ontmoeting met Jim Steinman. De twee besluiten samen aan muziek te werken. De basis was de musical Neverland, een moderne rockversie van het verhaal van Peter Pan. De twee krijgen wel de grootst mogelijke moeite de muziek aan de man te brengen. Zo zijn ze dik twee jaar op zoek naar een label dat Bat Out Of Hell wil uitbrengen. Uiteindelijk vinden ze een plek bij Cleveland International Records waar het album in het najaar van 1977 wordt uitgebracht. Het album weet zich op te werken tot de top 10 van bestverkochte albums aller tijden met een verkoop van een slordige 45 miljoen exemplaren en bleek ook nog eens tijdloos te zijn. Zo staat het in de zomer van 2018 precies tien jaar genoteerd in de Britse album top 100.
Icoon en kroonjuweel van het album is Paradise By The Dashboard Light dat in augustus van 1978 in verschillende lengtes op single wordt gezet. Het nummer is op te splitsen in drie delen. Zo beleeft een jong stel een paradijselijke avond in de auto met uitzicht op een meer. De brug naar het tweede deel wordt gevormd door een verslag van een honkbalwedstrijd te horen als metafoor voor de actie. Als er uiteindelijk een overwinning aan zit te komen begint deel twee met “Stop right there!” waarna er in een rustiger vaarwater beloftes moeten worden gemaakt. In het derde deel gaan de twee in duet en worden de verschillende standpunten op de verschillende stereokanalen met elkaar uitgewisseld.
De vrouwelijke vocalen op Paradise By The Dashboard Light zijn gezongen door Ellen Foley. Ze zou later zelf met We Belong To The Night haar solodebuut in de Top 40 maken en drie weken op de eerste plaats staan.
Deze maar nog veel meer rockhits vind je in onze playlist Top 40 Hitdossier Rock die je kunt beluisteren via Spotify maar ook als download of via de schitterende 4CD-box. Meer informatie check je hier.
