Na Weekend Love, de top 3-hit uit 1979 had de Haagse band alleen bescheiden hits gescoord. Het album Prisoner Of The Night, dat in het najaar van 1980 verscheen, leverde met Long Blond Animal wel een Earring-klassieker op die in 1993 in de live-versie opnieuw in de Top 40 kwam.
Door de uitgebleven successen worstelt de band begin jaren tachtig met de toekomst en er wordt in die tijd zelfs gesproken over stoppen. Manager Fred Haayen weet de groep op te zwepen om er nog een keertje de schouders onder te zetten en George Kooymans gooit daarna Twilight Zone in de strijd. Dat nummer had hij voorbestemd voor een soloalbum maar stelt het uiteindelijk beschikbaar voor het ‘laatste’ album van de band. Kooymans had zich voor het nummer laten inspireren door de tv-serie die in 1958 werd bedacht en uiteindelijk vijf seizoenen lang, tot 1964, te zien was. Steevast was er een mysterieus verhaal met een onverwachts einde waarbij een serieuze boodschap altijd de harde onderlaag vormde. Kooymans, die zelf groot fan van de serie was, verwerkte de openingsmelodie handig in het gitaarloopje van het nummer.
Shell Schellekens neemt de productie van het nummer voor zijn rekening. Zelf had hij als drummer gespeeld in Rainbow Train en met Cashmere in 1979 een top 4-hit gescoord. Hij wist, voor die tijd, een innovatieve sound aan het nummer toe te voegen die ook doorklinkt in het album Cut dat in september 1982 verscheen. De videoclip bij het nummer werd geregisseerd door Dick Maas die inmiddels voor de VPRO een aantal korte films had gemaakt en niet veel later met De Lift een bioscoopsucces op zijn naam zou schrijven.
De rauwe en inmiddels platgeslagen rock van de groep had plaats weten te maken voor een doordachte popsound die tot ver buiten de landsgrenzen weer toegevoegde waarde wist te brengen. Na Radar Love, tot dan de enige Amerikaanse top 40-hit van de band, wist Twilight Zone ook in de Billboard-lijst te komen. Een rentree na acht jaar afwezigheid in de Verenigde Staten en daar werd het zelfs de eerste en enige top 10-hit van de Golden Earring. De plannen om te stoppen verdwijnen naar de achtergrond en een succesvolle tournee door de Verenigde Staten is een logisch vervolg.
In 1984 produceert Shell Shellekens ook het volgende album van de Golden Earring, N.E.W.S., dat qua sound opnieuw dezelfde positieve vibe weet te produceren. Met When The Lady Smiles volgt er dan opnieuw een nummer 1-hit.
