In 1983 komt een hit van The Supremes in de versie van Phil Collins op de eerste plek van de Top 40.
In februari 1981 verscheen er met Face Value een debuutalbum van Phil Collins. Hij had tijd gekregen om eraan te werken omdat Genesis had besloten een pauze in te lassen. Die had Phil ook wel nodig want zijn relatie had het zwaar te voorduren gekend in de hoogtijdagen van Genesis. Collins kon zijn huwelijk ook niet meer redden. “Een ambitie om een album te maken dat heel divers is. Ik schrijf ‘liederige’ dingetjes”, zo vertelde hij nog voordat het album verscheen. Met de eerste single, In The Air Tonight, was het meteen raak want in het voorjaar stond het nummer drie weken op nummer 1.
In het voorjaar van 1981 begon Genesis aan Abacab, het elfde studioalbum van de groep dat een half jaar later verscheen. Toch bleef de titeltrack van het album in die periode de enige bescheiden hit van Genesis. Ook het solosucces van Collins was in die periode geen vanzelfsprekendheid. I Missed Again bleef steken in de Tipparade en ook de eerste single van zijn tweede album, Thru’ These Walls, wist geen hit te worden. Hello! I Must Be Going!, het tweede album van Collins, was een stuk persoonlijker dan het vorige: “Als mijn eerste album zou gaan over ‘het miserabel zijn bij een scheiding’ dan gaat mijn volgende over ‘hoe je deze ellende kunt verpulveren’”, zo vertelde hij jaren later. Collins had weer inspiratie gekregen door een relatie met Jill Tavelman en vertelde weer blij te zijn en vrolijke liedjes te kunnen schrijven. Een van de nummers op het album is You Can’t Hurry Love.
Van origine werd You Can’t Hurry Love in 1966 de zesde Top 40-hit van The Supremes. De groep had sinds de start van de Top 40 alleen met Baby Love in de top 10 gestaan en You Can’t Hurry Love kwam uiteindelijk niet verder dan nummer 24. Anders was dat in de Verenigde Staten waar het ondertussen al de zevende nummer 1-hit werd voor het drietal. De schrijvers lieten zich inspireren door het gospelnummer (You Can’t Hurry God) He’s Right On Time dat in de jaren vijftig door The Original Gospel Harmonettes op plaat was gezet.
Op het album Face Value stonden al twee covers, de nummers Behind The Lines en Tomorrow Never Knows en ook op het nieuwe album van Collins kwamen er met It’s All Right en You Can’t Hurry Love twee te staan. Phil Collins zag zijn cover als een project: “Het idee achter het opnemen van You Can’t Hurry Love was om te bekijken of Hugh Padgham en ik het geluid van de jaren zestig konden reproduceren. Dat is tegenwoordig lastig omdat de meeste opnamefaciliteiten zo veel meer verfijnd zijn dan destijds. Het is dus al moeilijk om een drum zo ruw te laten klinken als op het origineel. Het was het enige doel, een remake. En zeker geen interpretatie”, zo vertelt hij in 1986 tijdens een interview.
Deze hit en nog 799 andere verhalen vind je in het boek 800x Top 40 Nummer 1-hits.
