Gisteren werd bekendgemaakt dat Peter Green is overleden. Deze Britse zanger en gitarist was de oprichter van Fleetwood Mac en scoorde met deze band tussen 1968 en 1970 vijf Top 40-hits. Vier daarvan zijn door Peter Green geschreven. Als eerbetoon zetten we deze vier hits op een rij in deze speciale Peter Green-top 4.
1 Albatross
Fleetwood Mac is in de jaren 70 en 80 vooral bekend geworden in de bezetting met Mick Fleetwood, John McVie, Christine McVie, Lindsay Buckingham en Stevie Nicks, maar voordat die laatste drie zich bij de band voegden, was Peter Green al opgestapt. Hij maakte slechts drie (van 1967 tot 1970) jaar deel uit van de groep, maar drukte in die periode wel zijn stempel op de sound van de groep. Zijn voorkeur voor blues was direct te horen op hun debuuthit Need Your Love So Bad uit 1968. Aangezien dit nummer een cover is van de kort daarvoor overleden Little Willie John, ontbreekt het in deze top 4. De door Green geschreven instrumentale opvolger staat er wel in. Albatross bereikte in 1969 de vierde plaats in de Top 40. Dankzij de re-entry van dit sfeervolle nummer in de zomer van 1973 groeide het later uit tot de grootste hit van Fleetwood Mac. Dat jaar bereikte het nummer zelfs de tweede plaats. In Engeland werd Albatross, dat slechts uit twee akkoorden bestaat, de enige nummer 1-hit van de groep. Ondanks het wereldwijde succes van hun latere bezetting kwam Fleetwood Mac in die hoedanigheid nooit hoger dan een vierde plaats in eigen land.
2 Oh Well!
Oh Well! is voor Top 40-fans een bijzondere hit. Niet alleen omdat het de eerste nummer 1-hit van Fleetwood Mac was, maar vooral omdat het het allereerste nummer is dat ooit tot Alarmschijf werd uitgeroepen. Dit gebeurde allemaal in november 1969. Oh Well bestaat uit twee delen. Het eerste deel is een amper 2½ minuut durend hardrocknummer dat tweemaal wordt onderbroken door een paar gezongen regels van Peter Green zonder muzikale begeleiding. Het tweede deel is volledig instrumentaal, duurt ruim 5½ minuut en is een stuk rustiger dan het eerste deel. Bijna alle instrumenten op Part 2 worden bespeeld door Peter Green zelf. Alleen de piano wordt bespeeld door Jeremy Spencer, die juist als enige Fleetwood Mac-lid niet op Part 1 te horen is. De eerste minuut van Part 2 staat achter Part 1 op de A-kant. Na een fade-out gaat de rest van Part 2 door op de keerzijde. Peter Green had Part 2 eigenlijk als A-kant bedoeld en Part 1 als opvullertje voor de B-kant, maar Part werd uiteindelijk de hit. Met Oh Well! scoorde Fleetwood Mac in 1970 zijn eerste hit in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Het nummer kwam evenwel niet hoger dan de 55e plaats.
3 The Green Manalishi (With The Two Prong Crown)
In de Verenigde Staten bleef Oh Well de enige hitnotering van Fleetwood uit het Peter Green-tijdperk. In 1975, in de legendarisch geworden bezetting met Nicks en Buckingham, volgde pas Fleetwood Macs tweede Amerikaanse hit. Peter Green schreef wel als componist nog een grote Amerikaanse hit op zijn naam. Black Magic Woman, dat hij in 1968 met Fleetwood Mac had opgenomen, werd in 1970 namelijk een grote hit in de uitvoering van Santana. In Nederland scoorde Green zijn laatste hit met The Green Manalishi (With The Two Prong Crown). Dit is tevens het laatste nummer dat hij met Fleetwood Mac heeft opgenomen. Toen het nummer op 30 mei 1970 de Top 40 binnenkwam, had Green de groep al verlaten. Tien dagen eerder had hij voor het laatst met Fleetwood Mac op het podium gestaan. Zijn vertrek had te maken met zijn wankele mentale gezondheid en zijn gebruik van lsd. Die komen ook tot uiting in de songtekst van The Green Manalishi, die achteraf als een schreeuw om hulp geïnterpreteerd zou kunnen worden. Volgens een interview met Green uit de jaren 90 schreef hij het nummer na een nachtmerrie en bedoelde hij met de groene Manalishi de duivel in de gedaante van een rol bankbiljetten.
4 Man Of The World
Eigenlijk kon je op Man Of The World al merken dat het niet helemaal lekker ging met Greens geestelijke gezondheid. Hij zingt dat hij succes heeft en heel de wereld heeft gezien, maar dat hij verlangt naar liefde, niet meer verdrietig wil zijn en zelfs dat hij liever niet geboren had willen worden. Man Of The World is naast Oh Well! en Black Magic Woman een van de weinige nummers uit de beginjaren die Fleetwood Mac tegenwoordig nog speelt. Tijdens hun laatste tournee werd het nummer vertolkt door Neil Finn, die na het vertrek van Lindsay Buckingham bij de groep is gekomen. Na Peter Greens vertrek uit Fleetwood Mac liet hij zich behandelen en werd er schizofrenie bij hem vastgesteld. Hoewel hij in 1971 nog een paar keer met Fleetwood Mac heeft opgetreden, maakte hij nooit meer deel uit van de groep. In de jaren 70 en 80 bracht bij verschillende solosingles en -albums uit, maar die werden geen succes. Eind jaren 90 vormde hij zijn eigen bluesband met de naam Peter Green Splinter Group, waarmee hij nog enkele albums opnam. Kenners zijn het erover eens: Green was een ondergewaardeerde muzikant die - als zijn gezondheid hem geen parten had gespeeld - had kunnen uitgroeien tot een gitarist die even legendarisch is als Eric Clapton of Jimi Hendrix. Peter Green is 73 jaar geworden.
(Foto: Kitmasterbloke / Flickr / Peter Green, Fleetwood Mac / CC BY 2.0)
