Paul Van Vliet

Songtekst

{transcribed by Adri Verhoef, 27-6-1999}

...en dan denkt vader, tsja!
Want voor iedere vader komt een moment waarop ie denkt, tja
En dat is het moment waarop vader een kind verliest en er een tiener bijkrijgt
En even daarvoor zitten vader en dochter in een soort niemandsland
Daar in de wonderlijke wereld van meisjes van dertien.

Hebben van die waggelende voeten
Lopen altijd overal tegenop
Weten helemaal niet wat ze moeten
En kauwen dan de hele dag maar drop

Moeten ouwe jurken van hun grote zusjes aan
Die hun moeders ze nou juist zo -enig- vinden staan
Houen niet van zomerkampen, moeten daar toch heen
En zijn daar met z'n honderden verschrikkelijk alleen

Meisjes van dertien
Niet zo gelukkig
Meisjes van dertien
D'r net tussenin

Te groot voor de poppen
Te groot voor de merels
Te klein voor de liefde
Te klein voor de kerels

Met een glimmende neus en met knokige knietjes
En in hun dagboek staan de kleine verdrietjes

Meisjes van dertien
Vlak voor 't begin
Meisjes van dertien
D'r net tussenin

Hebben van die dromerige koppies
Hebben van dat dunne, steile haar
Willen niet meer samen met de jongens
Willen nou alleen nog met mekaar

Giechelen bij de naam van 't onbereikbare idool
Giechelen om hun vader en de leraren op school
Giechelen van ongemak en giechelen van spijt
Giechelen zich een weggetje naar een betere tijd

Meisjes van dertien
Niet zo gelukkig
Meisjes van dertien
D'r net tussenin

Te groot voor de poppen
Te groot voor de merels
Te klein voor de liefde
Te klein voor de kerels

Nog nergens een vrouw
Ja, van boven voorzichtig
Maar verder nog nergens
Nog te dun en te spichtig

Meisjes van dertien
Droom d'r maar van
Meisjes van dertien
Giechel maar an.