Dinsdagmiddag is Helen Reddy op 78-jarige leeftijd overleden. In ons land scoorde zij geen grote hits, maar in Amerika en haar geboorteland Australië behoort ze tot de succesvolste zangeressen van de jaren 70. In deze speciale Helen Reddy-top 4 zetten we de hoogst genoteerde hits en tips van de feministische easylisteningzangeres op een rij.
1 I Don't Know How To Love Him
Helen Reddy werd op 25 oktober 1941 in het Australische Melbourne geboren. Haar ouders waren artiesten en al op jonge leeftijd belandde Helen zelf op het podium. In 1966 won ze als alleenstaande moeder een talentenjacht op de Australische televisie en als prijs mocht ze naar New York. Ze dacht dat ze een platencontract had gewonnen, maar bij aankomst bleek het enkel om een auditie te gaan. Ze kreeg geen contract, maar was vastberaden om een succesvolle popzangeres te worden. Daarom bleef ze met haar 3-jarige dochtertje in Amerika wonen. Daar leerde ze haar tweede echtgenoot Jeff Wald kennen, die haar manager werd. Na flink aandringen regelde hij voor haar een opnamesessie bij Capitol Records waar ze de aanvankelijk als B-kant bedoelde single I Don't Know How To Live Him opnam. In februari 1971 werd dat haar eerste Amerikaanse hit. Het lied is afkomstig uit de rockopera Jesus Christ Superstar waarin het wordt gezongen door Maria Magdalena. I Don't Know How To Love Him bereikte de 13e plaats in de Billboard Hot 100.
2 No Sad Song
In Nederland had I Don't Know How To Love Him in 1971 in de uitvoering van Petula Clark in de Tipparade gestaan. Zij wist echter niet door te stromen naar de Top 40. De versie van Helen Reddy kwam wel in de Top 40. Dit gebeurde op 18 maart 1972, twee weken nadat ze had opgetreden tijdens het Grand Gala Du Disque. De uitnodiging voor dit populaire televisiegala was vooral gebaseerd op haar vocale kwaliteiten, want in ons land was ze op dat moment nog volslagen onbekend. Dat zou echter gauw veranderen. Met I Don't Know How To Love Him miste ze op een haar na de top 20. Het nummer bereikte de 21e plaats. De opvolger liet niet lang op zich wachten. Op 29 april was de zangeres te gast in De Mounties Show, waar ze I Don't Know How To Love Him en No Sad Song zong. Dat laatste nummer ging over een vrouwenverslinder die wordt vermoord. In de Amerikaanse hitlijst had het een bescheiden 62e plaats bereikt, maar in Nederland kwam No Sad Song tot de 27e plaats. Even leek het erop dat Helen Reddy in Europa succesvoller zou worden dan in Amerika ...
3 Leave Me Alone (Ruby Red Dress)
... maar dat duurde niet lang. In de herfst van 1972 scoorde Helen haar vierde Amerikaanse hit I Am Woman. Dit nummer werd in december haar eerste Amerikaanse nummer 1-hit. Ook in Canada bereikte de single de eerste plaats en in Australië kwam het, net als I Don't Know How To Love Him, tot nummer 2. In 1973 won ze met dit lied de Grammy Award voor beste vocale prestatie van een vrouw. Ze baarde opzien met haar dankwoord waarin zij God bedankte "omdat Zij alles mogelijk maakt". Voor religieus Amerika ging deze opmerking over een vrouwelijke God te ver, maar onder feministen kon ze op veel bijval rekenen. I Am Woman groeide in de loop der jaren uit tot Helens belangrijkste wapenfeit en het strijdlied van de Amerikaanse vrouwenbeweging. Ondanks al dit succes had ze met dit nummer geen succes in Nederland. Het kwam niet eens tot de Tipparade. In ons land heeft ze na No Sad Song sowieso niet meer in de Top 40 gestaan. In 1973 haalde ze nog wel de Tipparade met Delta Dawn en Leave Me Alone (Ruby Red Dress).
4 Imagination
In Amerika haalden Delta Dawn en Leave Me Alone (Ruby Red Dress) respectievelijk de eerste en de derde plaats in de Billboard Hot 100. Daarna volgden nog drie top 10-hit waarvan Angie Baby haar derde en laatste Amerikaanse nummer 1-hit werd. Na 1975 begon Helens hitsucces langzaam af te nemen. Desondanks staat ze in een overzicht van Billboard in de top 5 van succesvolste zangeressen van de jaren 70. In 1981 ging het niet zo goed met de Queen of Housewife Rock, zoals Alice Cooper haar ooit noemde. Ze scheidde van haar echtgenoot en kwam bij een ander label terecht. Daar wilde ze eigenlijk een jazzalbum opnemen, maar moest zich schikken naar de wensen van de platenbazen. De twee albums die ze bij MCA opnam, werden geen succes. Van het tweede album Imagination bereikte de gelijknamige single in 1983 nog wel de Tipparade, maar in Amerika zat een top 100-hit er niet meer in. Na 1983 verdween Helen Reddy voor een tijdje uit de schijnwerpers.
Naast haar zangcarrière heeft Helen Reddy ook geacteerd. Zo had ze een bijrol in de rampenfilm Airport 1975 en een hoofdrol in de Disneymusical Peter En De Draak. In jaren 80 en 90 dook ze ook op in musicals. In 1995 speelde ze zelfs een hoofdrol in Blood Brothers op Broadway. In 2002 nam ze afscheid van het podium en ging ze studeren. Na haar studie begon ze in Sydney een praktijk in klinische hypnotherapie, waarbij ze vooral geïnteresseerd was in regressie- en reïncarnatietherapie. In het afgelopen decennium heeft ze nog een paar optredens gegeven, maar in 2015 werd bekend dat ze aan dementie leed. Vorig jaar verscheen er in Australië een bioscoopfilm over haar carrière Deze was vernoemd naar haar bekendste lied: I Am Woman.
Helen Reddy laat twee kinderen achter. Dochter Traci werd in 1963 geboren uit haar eerste huwelijk met Claude Weate. Met haar tweede echtgenoot Jeff Wald kreeg ze in 1972 nog een zoon, Lucas. In een verklaring herdenken zij Helen als een prachtige moeder en grootmoeder en een waarlijk formidabele vrouw. Zij troosten zich met de gedachte dat haar stem altijd zal voortleven.
